اثربخشی و ایمنی داپاگلیفلوزین در سالمندان

29سپتامبر2020- مراقبت از سالمندان می تواند بسیار چالش برانگیز باشد. آیا افزودن یک داروی دیگر به رژیم دارویی آنها می تواند به کنترل بهتر قند خون آنها واقعاً کمک کند؟ در مطالعه یDECLARE-TIMI 58 ، نقش داپاگلیفلوزین در درمان سالمندان مبتلا به دیابت بررسی شد.

علیرغم شیوع دیابت نوع 2 در افراد مسن و استفاده از مهارکننده های کوترانسپورتر2 سدیم- گلوکز (SGLT2)  که یک روش معمول در درمان دیابت نوع 2 است، نویسندگان احساس کردند که اطلاعات کافی در مورد استفاده از این گروه دارویی در افراد مسن (≥65 سال) یا سالخورده (≥75 سال) وجود ندارد. مهار کننده هایSGLT2 ، جدا از توانایی آنها در کاهش قند خون مزایای متعددی از جمله کاهش بستری در بیمارستان به دلیل نارسایی قلبی، بهبود وزن و فشار خون و محافظت از کلیه ها را ارائه می دهند. این داروها به صورت خوراکی مصرف می شوند و حداقل خطر هیپوگلیسمی را دارند. با وجود این مزایا، عدم وجود اطلاعات ایمنی طولانی مدت باعث تردید در استفاده از آنها برای افراد مسن شده است.

مطالعه ی اثر داپاگلیفلوزین بر وقایع قلبی عروقی TIMI 58، یک مطالعه دوسوکور بود که نتایج قلبی و کلیوی داپاگلیفلوزین را در مقابل دارونما در 17160 بیمار مبتلا به دیابت نوع 2، از جمله بیماران با یا بدون بیماری قلبی عروقی(CV) ارزیابی کرد. از این تعداد، 7907 فرد با سن 65 ≥ و 1096 نفر با سال سن 75 ≥ بودند. شرایط شرکت در این مطالعه عبارت بود از حداقل 40 سال سن، داشتن هموگلوبین A1cبین 6.5 تا 12 درصدو کلیرانس کراتینین  ≥60 میلی لیتر در دقیقه.

سپس شرکت کنندگان به طور تصادفی در روز 10 میلی گرم داپاگلیفلوزین یا دارونما دریافت کردند. دو نقطه ی پایانی اولیه در این مطالعه در نظر گرفته شد که عبارت بود از مرگ بر اثر CVیا بستری شدن در بیمارستان برای نارسایی قلبی (CVD / HHF) و حوادث عمده ی قلبی عروقی MACE[1].

یک نتیجه ی ثانویه عبارت بود از: یک کاهش پایدار ≥ 40 درصدی در میزان فیلتراسیون گلومرولی تخمینی به <60 میلی لیتر در دقیقه / 1.73 میلی متر مربع، بیماری کلیوی در مرحله نهایی جدید، یا مرگ ناشی از دلایل کلیوی یا CV. داده ها سپس برای گروه های سنی مختلف طبقه بندی شدند: <65 ، 65 تا 74 ، و ≥75 سال.

میزان بروز نقطه پایانی اولیه با افزایش سن بیشتر می شد. میزان بروزCVD / HHF  برابر با 10.9 و 26.7 و موارد MACE  برابر با 20.9، 24.7، و 37.4 مورد در هر 1000 نفر- سال، به ترتیب در گروه های سنی کمتر از 65 ، 65-74 و ≥75 سال بود.

داپاگلیفلوزین به طور مداوم CVD / HHFکامپوزیت، را با نسبت خطر 0.88، 0.77 و 0.94 به ترتیب در گروه های سنی کمتر از 65 ، 65-74 و 75 ≥ کاهش داد. داپاگلیفلوزینMACE  را به ترتیب با نسبت خطر 0.93، 0.97 و 0.84 در همین گروه ها کاهش داد. نرخ بروز HHF در بازوی داپاگلیفلوزین به ترتیب با نسبت خطر 0.88، 0.60 و 0.81 در این گروه ها کاهش یافت. سایر مولفه های نقاط پایانی اولیه و مرگ و میر ناشی از تمام علل بدون تغییر باقی ماندند.

نقاط پایانی ثانویه نیز با داپاگلیفلوزین در مقایسه با دارونما با نسبت خطر 0.72، 0.80 . 0.82 به ترتیب برای افراد <65 ، 65-74 و 75 ساله و بالاتر کاهش یافت. نتایج مشابهی برای نتیجه ی کامپوزیت خاص کلیه مشاهده شد. ارزیابی بیشتر هیچ تداخل درمانی مبتنی بر سن را نشان نداد.

 کاهش HbA1cدر تمام گروه های سنی دیده شد، علی رغم اینکه مقادیر HbA1c افراد مسن بطور قابل توجهی پایین تر از جمعیت جوان در ابتدای مطالعه بود. احتمال دستیابی بهHbA1c  کمتر از 7٪ برای کسانی که داپاگلیفلوزین دریافت کردند، بیشتر بود. افرادی که داپاگلیفلوزین دریافت می کردند، کاهش وزن بیشتری داشتند و احتمال کاهش وزن آنها 5٪ بیشتر بود. این 5٪ کاهش وزن به ترتیب در 37٪ در مقابل 23.2٪ ، 40.5٪ در مقابل 24.6٪ و 52.9٪ در مقابل 31.2٪ در افراد دریافت کننده داپاگلیفلوزین در مقابل دارونما در سنین کمتر از 65 ، 65-74 و 75 سال و بالاتر مشاهده شد. عوارض جانبی جدی در افراد مسن بیشتر بود. این عوارض، بدون توجه به سن، در بازوی درمانی کمتر مشاهده شدند. افت عمده ی قند خون (کاهش قند خون که برای درمان به کمک نیاز دارد) با افزایش سن بیشتر مشاهده شد. میزان بروز آن 1.7 ، 2.6 و 6.5 مورد در هر 1000 نفر - سال بود. شکستگی استخوان، کاهش حجم استخوان و قطع عضو تفاوت معنی داری بین دو بازو نداشت. AKI و افت شدید قند خون در بازوی درمانی کمتر شایع بود. کتواسیدوز دیابتی بیشتر در کسانی که داپاگلیفلوزین دریافت می کردند، شایع بود.

مطالعه ی  DECLARE-TIMI 58، مزایای قلبی عروقی و کلیوی استفاده از داپاگلیفلوزین را صرف نظر از سن نشان داد. این مطالعه شامل تعداد زیادی افراد مسن(7907 نفر) و افراد سالخورده (1096 نفر) بود که بیش از چهار سال تحت نظارت قرار گرفتند. نتایج این مطالعه به پزشکان کمک می کند که در هنگام تجویز مهارکننده های SGLT2، به خصوص داپاگلیفلوزین، برای سالمندان احساس اطمینان بیشتری کنند. مزایایاین دارو در کاهش بستری در بیمارستان به دلیل نارسایی قلبی، حتی در افرادی که تحت درمان با مراقبتهای استاندارد بودند، نیز مشاهده شد. با وجود کاهش حوادث اصلی قلبی عروقی، تفاوت قابل توجهی در بروز این حوادث مشاهده نشد. این مطالعه اطلاعاتی اساسی در مورد استفاده از مهارکننده های SGLT2 در افراد مسن، یعنی حوزه ای که تحقیقات اندکی قبلاً در مورد آن انجام شده بود، را فراهم کرد.

اهم نتایج این تحقیق:

•         دریافت کنندگان داپاگلیفلوزین، کنترل قند خون بهتری داشته و نرخ هیپوگلیسمی در آنها بدون در نظر گرفتن سن، پایین تر بود.

•         در این مطالعه هیچ ارتباطی بین سن و مزایای ناشی از داپاگلیفلوزین پیدا نشد، به این معنی که این دارو برای افراد مسن به همان اندازه ی بزرگسالان جوان موثر است.

•         بستری شدن در بیمارستان به دلیل نارسایی قلبی حتی در افرادی که قبلاً تحت مراقبتهای استاندارد بودند، کاهش یافت.

•         داپاگلیفلوزین، صرف نظر از سن، یک داروی افزودنی اساسی برای بیماران است.

منبع:

http://www.diabetesincontrol.com/efficacy-and-safety-of-dapagliflozin-in-the-elderly-analysis-from-the-declare-timi-58-study/